ساختار میکروفون های استودیویی

یکی از مهمترین تجهیزات صدابرداری در هر استودیویی میکروفون های آن استودیو هستند به طوریکه بسیاری از استودیوهای خوب دنیا با مجموعه میکروفون هایشان شناخته می شوند و میکروفون های خوب چشم و چراغ هر استودیویی هستند و حکم آیکون برای آن استودیو را دارند!

به طور کلی ساختار الکترونیکی تمام میکروفون های دنیا به 4 دسته زیر تقسیم بندی می شوند:

1) میکروفون کاندنسور (استاتیک یا خازنی)

2) میکروفون دینامیک

3) میکروفون لامپی

4) میکروفون ریبون

بدون استثنا تمام میکروفون های دنیا اعم از انواع میکروفون یقه ای، میکروفون هوم استودیویی، میکروفون اجرای زنده، میکروفون USB، میکروفون شاتگان و غیره در یکی از این 4 دسته بندی جای می گیرند.

البته در صنایع دیگر مثل صنعت مخابرات ممکن است از ساختارهای دیگری هم برای تولید میکروفون استفاده کنند و یا ممکن است در قدیم میکروفون ها را به نوع دیگری می ساختند  ولی بحث ما در خصوص میکروفون هایی است که امروزه در صنعت تجهیزات صدابرداری طراحی و تولید می شوند.

نکته مهم: همه میکروفون های دنیا که در یکی از این 4 دسته قرار می گیرند می توانند هر کدام الگوی های دریافت صدای مخصوص به خود را داشته باشند و حتی در بعضی از میکروفون ها ما شاهد  2 الی 6 الگوی دریافت صدا از زوایا و جهات مختلف هستیم که اصلاحا” به آن میکروفون ها مولتی پترن می گویند.

میکروفون کاندنسور یا خازنی

این میکروفون ها با هر فرمتی که ساخته شوند خواه یقه ای، خواه استودیویی از حساسیت زیاد و کیفیت بسیار بالایی برخوردار خواهند بود و پاسخ فرکانسی کاملی خواهند داشت یعنی دیافراگم آنها دقیقا” در محدوده شنوایی انسان بین 20 هرتز تا 20 کیلو هرتز به فرکانس ها واکنش نشان می دهد و جزیی صداها را قادرند بگیرند.

به همین دلیل از میکروفون های کاندنسور با دیافراگم بزرگ حتما”  باید در محیط های ایزوله استودیویی و یا هوم استودیوها استفاده کرد در غیر این صورت نمی توان با آنها کارکرد مگر اینکه سازنده میکروفون برای مصارف خاص مثل میکروفون USB و یا اجرای زنده حساسیت میکروفون را تعمدا” پایین آورده باشد. و برای آنکار بهینه کرده باشد!

از معروف ترین میکروفون های حرفه ای برای استودیو می توان به میکروفون NEUMANN U87 Ai و برای استودیو خانگی به RODE NT1A اشاره کرد.

میکروفون دینامیک

این میکروفون ها از ایده آل ترین میکروفون ها برای اجرای زنده در محیط های غیر استودیوی و آکوستیک محسوب می شوند. اکثر میکروفون های پادکست مثل SHURE SM7dB، میکروفون های مخصوص وکال در کنسرت ها مثل SHURE BETA 58A و میکروفون های تخصصی برای ضبط صدای سازها مثل SHURE SM57 را با این ساختار الکترونیکی تولید می کنند.

میکروفون های دینامیک مانند میکروفون های کاندنسور برای راه اندازی  نیاز به برق 24 یا 48 ولت یا همان فانتوم پاور ندارند و فقط با 1.5 ولت برق که از همان کابل میکروفون دریافت می کنند شروع به کار می کنند!

میکروفون لامپی

میکروفون های لامپی به نوعی شبیه میکروفون های کاندنسور خازنی هستند با این تفاوت که در مدار آنها به جای ترانزیستور از لامپ خلا استفاده شده است. که همین موضوع باعث می شود کاراکتر خاصی برای صدا خلق شود و این امر برای بسیاری از آرتیست ها و صدابردارها جذابیت دارد.

میکروفون های لامپی قبل از اختراع ترانزیستور تا اواسط قرن بیستم بسیار رایج بودند به همین دلیل وقتی از این میکروفون ها برای ضبط صدا استفاده می شود صدا رنگ و بوی گذشته به خود می گیرد که اصطلاحا” صدابردارن به آن وینتیج می گویند. صدایی گرم، مخملی و پر حجم

نکته مهم: وقتی لامپ خلا را درون غلاف میکروفون لامپی کار می گذارند دیگر جایی برای بقیه اجزا الکترونیکی میکروفون باقی نمی ماند و سازندگان مجبور می شوند بخشی از میکروفون را خارج از خودش بسازند. به همین دلیل وقتی شما یک میکروفون لامپی می خرید یک پاور سوپلای و یک کابل مولتی پر هم با آن دریافت می کنید! مانند: RODE NTK

میکروفون ریبون

میکروفون های ریبونی ساختاری بسیار شبیه به میکروفون های  دینامیک دارند یعنی دیافراگم های آنها به مانند میکروفون های دینامیک در زمان کار در فضایی در داخل کپسول خود معلق هستند و به محض تماس با امواج صدا مرتعش شده و سیگنال ها را به خروجی ارسال می کنند ولی آنچه که در این دو مدل تفاوت اصلی را ایجاد می کند جنس آلومینیومی و فرم نواری شکل دیافراگم میکروفون های ریبونی است.که کاملا” با شکل و ظاهر میکروفون های مرسوم فرق می کنند.